Wielkimi krokami zbliża się 60 rocznica powstania gryfickiego klubu sportowego SPARTA. Jakie uroczystości przewidują na ten dzień jego władze – tego jeszcze dokładnie nie wiemy. Na razie ogłoszono plebiscyt na najlepszych piłkarzy i trenerów, który już wywołuje wiele emocji – nie zawsze niestety pozytywnych. Różne są bowiem zdania, kto powinien być do niego nominowanym. Jednym z głosów w tej sprawie, jest materiał byłego lewo i prawoskrzydłowego SPARTY – pana Jerzego Gitalewicza – który opowiedział nam w skrócie, jak wyglądała historia tego klubu i przypomniał jego największe sukcesy. Na ich podstawie stworzył listę piłkarzy, którzy zasłużyli na szczególne wyróżnienie. A oto jego historia.
* * *
Klub powstał w lipcu 1947 roku i początkowo nazywał się ŚWIT. Później zmieniał miana na UNIĘ, GWARDIĘ oraz SPARTĘ, która to nazwa pozostała do dnia dzisiejszego. Pierwszym sukcesem klubu był awans do A klasy. Grały tam takie drużyny, jak WIARUS, FLOTA, INA czy PIONIER. SPARTA awans ten uzyskała po zwycięskim meczu w Szczecinie- Dąbiu, wygrywając 1:0, a bramkę strzelił „główką” Tadeusz Kwiatkowski. Drugim ważnym osiągnięciem gryfickiego klubu było przejście do III ligi wojewódzkiej, gdy w 1965r. w rundzie wiosennej startowała z 5 miejsca – sam brałem udział w tym boju. Nie przegraliśmy żadnego meczu! Ostatnie spotkanie rozgrywaliśmy z liderem – STALĄ Lipiany. Jej do awansu starczył remis – my musieliśmy wygrać. I wygraliśmy 1:0 – w 18 min. Lech Żelazko strzelił zwycięską bramkę i tym sposobem znaleźliśmy się w III lidze. W inauguracyjnym meczu graliśmy z POGONIĄ Barlinek i wyszliśmy z tego boju zwycięsko, bo 3:1. Bramki strzelili wtedy: 2 - Janusz Sowiński oraz Jerzy Gitalewicz. Kolejnym osiągnięciem, który bardzo utkwił mi w pamięci, był nasz udział w Pucharze Polski na szczeblu centralnym, gdzie pokonaliśmy byłego I-ligowca – LECHIĘ Gdańsk – 4:2. Wielkim sukcesem SPARTY był też piękny zwycięski mecz z CRACOVIĄ Kraków, w którym uzyskaliśmy wynik 4:3. Ten I-ligowiec miał w swoim składzie aż 3 reprezentantów kadry Polski: Kowalika, Hasnera oraz Rawilaka. Dalej były dwa wielkie mecze, rozegrane na szczecińskim boisku przy ul. Chopina: z ARKONIĄ Szczecin, który zremisowaliśmy 1:1 oraz z CZARNYMI Szczecin – wygrany przez nas 2:0. We wszystkich tych spotkaniach brałem udział i były to najlepsze czasy mojej kariery w SPARCIE. Oprócz tego dostałem ofertę gry w BŁĘKITNYCH Stargard. Gryficki klub borykał się w tym czasie z problemami finansowymi; na mecze jeździło się samochodami pod plandeką, a myliśmy się nad strumykami. Jednak była w nas chęć zwycięstwa, bo reprezentowaliśmy swoje ukochane miasto Gryfice i nie chcieliśmy zawieść swoich kibiców. Obecnej SPARCIE brakuje dobrego szkoleniowca. My takiego mieliśmy – pan Janusz Trojanowski umiał stworzyć atmosferę w drużynie, a to jest już połowa sukcesu. Graliśmy przecież za przysłowiową „czapkę śliwek”, ale był w nas duch zwycięstwa i ogromna ambicja. Ostatni swój mecz na gryfickim stadionie rozegrałem mając 50 lat – w tutejszych Oldbojach. Było to spotkanie z niemieckim klubem CONCORDIA Berlin Zachodni – wygraliśmy je 2:1. Bramki strzelili wtedy Włodzimierz Parol oraz ja. Właśnie tak wyglądały sukcesy SPARTY, w których sam brałem udział ze swoimi kolegami; 6 z nich już nie żyje!
A oto lista piłkarzy gryfickiego klubu, którzy według mnie powinni zostać odznaczeni za zasługi, które mu oddali:
Kwiatkowski Tadeusz, Tynecki Jan, Grzesiak Henryk, Walkowiak Kazimierz, Walkowiak Stefan, Walkowiak Stanisław, Trojanowski Janusz, Sowiński Janusz, Tomicki Leon, Wotawa Tadeusz, Olejnik Kazimierz, Gitalewicz Jerzy, Jankowski Bogdan, Wiśniewski Ambroży, Hryniewski Walerian, Parol Ryszard, Parol Włodzimierz, Szałek Jurek, Lipiński Jan, Zygmanowski Bogdan, Westphal Zbigniew, Dąbrowski Jerzy, Bogdanowski Janusz, Żelazo Lech, Kryjak Tadeusz, Mentek Tadeusz, Grycmacher Wojciech.
Wśród trenerów na specjalne wyróżnienie zasługują: K. Kucharski, J. Trojanowski, M. Krall.
Wśród prezesów szczególnie wiele zrobili: H. Korbutowicz, T. Borkowski.
Na wyróżnienie zasługuje również kierownik drużyny: Z. Zwierzykowski.
Ze sportowym pozdrowieniem Jerzy Gitalewicz.
